بقر (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَقَر (به فتح باء و قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای شکافتن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان چگونگی از بین بردن باطل از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَقَر (به فتح باء و قاف) به معنای شکافتن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بقره بقرا: فتحه و شقّه.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «و‌ایم الله لابقرنّ الباطل حتی اخرج الحق من خاصرته؛ به خدا قسم باطل را می‌شکافم تا حق را از استخوان خاصره باطل خارج کنم.» محمد عبده در این خصوص می‌نویسد: «یعنی با قهر اهل باطل، جوف باطل را شکافته و حق را از دست اهل باطل می‌ستانم.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه تنها یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقَرَ»، ص۱۴۷. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|